طراحی برای تنوع عصبی – کشف طیف تفاوت‌های شناختی و پذیرش راه‌حل‌های طراحی در حد تاثرات است که دیدگاه‌های معماری را شکل می‌دهد. درک اینکه انجمن‌ها باید به نیازهای گسترده‌ای پاسخ دهند کلیدی برای ایجاد احساس تعلق برای همه افراد است.
ایجاد محیط‌های یکجاگرا – جدا شدن از طراحی برای گروه‌های خاص، معماران‌را به تفکر گوناگون تشویق می‌کند. با یکجاکردن ایده‌های متغیر، انجمن‌ها می‌توانند هم پیش‌بینی‌پذیری و هم انتخاب شخصی را ارائه دهند، تضمین‌کننده کارایی برای همه.
تأثیر اجتماعی و گزاره ارزشی – معماران شروع به تغییر تمرکز از جنبه‌های جذابیت بیشتر به مسائل اجتماعی فوری می‌کنند. پذیرش هم‌آفرینی و دیدگاه‌های متنوع، انجمن هدف از نشان‌دادن ارزش خود از طریق ارائه راه‌حل‌های کارآمدی است که با جامعه بزرگ سازگاری دارند.
تعریف دوباره گفتمان – لازم است به دور از دسته‌بندی‌های دودویی، بحث‌هایی درباره تنوع عصبی انجام شود تا به قدرت‌های فردی خاص مردم با عمل‌کردهای شناختی متنوع اخطار کرد. بهره‌گیری از این قدرت‌ها می‌تواند منجر به محیط‌های کاری بیشتر جامع و کارآمد شود.
کارهای مورد علاقه را بررسی کنید – معمارانی مثل مایکل تیر بر اهمیت اعتراف به تأثیرهای عاطفی در طراحی تأکید می‌کنند. با ارزش یابی دیدگاه‌ها و تجربیات متنوع، حرفه‌گران می‌توانند فضاهایی را ایجاد کنند که واقعاً با کاربران آنان هم‌آوا باشد.
تفهیم اصول طراحی جهانی – مطالعه طراحی محیطی گسترده در جهان اصولی را معما می‌پنداشت. چگونه می‌تواند معماری به گونه‌ای طراحی شود که به همه افراد به صورتی که توانمندی‌ها و محدودیت‌های خود را در نظر می‌گیرد؟ چه موارد کلیدی را باید در نظر گرفت که وقتی مفاهیم طراحی جهانی در پروژه‌های معماری پیاده سازی می‌شوند؟
یک سوال مهم که باید مد نظر قرار داد، چگونگی تعادل بین جذابیت و کارایی هنگام یکجاکردن طراحی باشد. معماران معمولاً با چالش ایجاد فضاهایی جذاب زیبا به موازات اطمینان از دسترسی و جامعیت برای تمام افراد دست به گریبانند. این تعادل ضروری است در بازتعریف قوانین معماری و ایجاد محیط‌های جامع به واقعیت.